Running: het jojo-effect

www.nike.com

Een doel hebben, er vol voor gaan, om vervolgens weer in een je oude patroon terug te vallen: het jojo-effect. Meestal wordt deze term gebruikt bij afvallen, maar dit keer een link met hardlopen. Hoe zagen mijn weken eruit tijdens de voorbereiding voor de marathon en hoe zien ze er momenteel uit qua kilometers?

Na de marathon heb ik twee weken mijn benen de tijd gegeven om te herstellen. Daarna mocht ik het hardlopen weer oppakken, maar op de een of andere manier kwam ik er niet echt in. Ik liep af en toe een rondje van 5, 7, 10 of 12km, maar daar hield het mee op. Lange duurlopen waren verleden tijd en ook de regelmaat van trainen zat er niet meer in. Er waren weken dat ik maar 1 tot 2 keer ging hardlopen, terwijl ik tijdens mijn voorbereiding voor de marathon zeker 3x per week on the road was.

Mijn (marathon) trainingsweek 
Ik denk dat het alles te maken heeft met het missen van een concreet trainingsschema. Tijdens het trainen voor de marathon wist ik elke week wat me te doen stond. Ik plande de zondag voor een nieuwe week mijn trainingen in. Ik wist wat er elke training van me verwacht werd en ik wist hoeveel km ik die week in totaal moest maken. Die optelsom maakte dat ik hoe dan ook drie keer per week ging hardlopen. Als ik de ene training iets minder ver liep, haalde ik het een training later weer in om zo wel aan mijn week-totalen aan km's te komen. Ondanks dat ik het nooit als een bepaalde druk heb ervaren, komt het er wel op neer dat je weet dat je elke week moet gaan hardlopen om de kilometers (langzaam) op te bouwen.

Mijn huidige trainingsweek
Trainingsweek? Trainingsschema? Het voelt als een eeuw verleden als ik denk aan een van deze twee. Ik ga meerdere keren per week hardlopen en wissel het af met wielrennen, maar ik noem het geen trainen. Er is namelijk geen concreet (hardloop)doel en zonder doel kan je ook niet écht trainen, toch? Mijn week-totalen wisselen sterk. De ene keer loop ik 30km (3x 10km) in een week, de andere keer kom ik niet verder van 15km (3x 5km). Het ligt een beetje aan de tijd die ik heb om hard te lopen in combinatie met de zin. Aan motivatie geen gebrek, maar 's ochtends om 7u opstaan om om 9u te gaan hardlopen? Nee, die motivatie ben ik kwijt. Mijn favoriete momenten zijn aan het eind van de ochtend of 's avonds. Tijdens mijn marathon-training liep ik ook vaak aan het eind van de middag, maar deze tijd is nu vaak ingevuld door mijn scriptie. Wat dat betreft een kwestie van prioriteiten.

Conclusie: het jojo-effect
Mijn conclusie van deze vergelijking: als ik geen concreet doel voor ogen heb, word ik een soort jojo qua hardlopen. Aan motivatie en enthousiasme geen gebrek, want er gaat geen week voorbij dat ik geen enkele km ga hardlopen. Maar als ik mijn week-totalen qua km's bekijk, wisselen deze sterk. Tijdens het trainen voor de marathon vond ik het een enorme kick om langzaam aan de km-totalen op te bouwen. Steeds iets verder, zien dat je sterker wordt, merken dat je conditie en uithoudingsvermogen verbeteren. Die kick mis ik nu. Na het hardlopen voel ik me heerlijk, voldaan en trots, maar er gaat niets boven de focus op een concreet doel en daar naar toe trainen.