Thuiskomen in meerdere opzichten

Ik houd van reizen, maar ik houd ook van thuiskomen. Weer fijn thuis zijn in je eigen vertrouwde plekje. Koken in je eigen keuken, een kast vol schone kleding, je eigen badkamer met zachte, frisse handdoeken en je gebruikelijke gewoonten, zoals 's ochtends vroeg de deur van het balkon open slaan of de deur uit stappen en je vaste rondje hardlopen zonder bang te zijn te verdwalen. Ja, thuiskomen heeft iets bijzonders, iets fijns.

Afgelopen week voelde thuiskomen voor mij heel dubbel. Ik werd verwelkomt door tevreden gevoelens bij het thuiskomen van een geweldige vakantie. Ik had last van gevoelens van ongeloof, verdriet en rouw tijdens de nationale dag van rouw voor al die mensen voor wie dit niet het geval is. En werd vervolgens weer overspoelt met gevoelens van happiness tijdens het ophalen en laten thuiskomen van een lieve pup.

Thuiskomen. 
Het feit dat mijn vriend en ik veilig zijn thuisgekomen van vakantie, voelt als groot contrast met alles wat Nederland de afgelopen week heeft bezig gehouden. Het zien van de beelden van afgelopen woensdag heeft diepe indruk gemaakt, wat maakte dat mijn vakantievreugde een dubbel gevoel kreeg. Ik heb enorm genoten van mijn vakantie zelf, maar ik was ook heel tevreden en blij toen ik veilig thuis kwam. Soms heb ik na een vakantie een soort "ik wil terug" gevoel, maar dit keer was het anders. Mede door de ramp besefte ik me dat veilig thuiskomen, de knuffel bij het herzien van mijn lieve familie en het ophalen van mijn kat die uit logeren was, meer dan bijzonder is. Een paar jaar terug werd ik al eens geconfronteerd met een groot onverwacht verlies tijdens een vakantie en deze tragedie deed me hier weer aan herinneren. Wat ben ik dankbaar en gelukkig met mijn veilige thuiskomst en mijn veilige, fijne thuishaven. Maar wat maakt dat het dubbel als ik denk aan alle nabestaanden. Een groot, onbeschrijfelijk gemis waar mijn gedachten nog dagelijks naar toe gaan.

Thuishaven. 
Dat gezegd hebbende wil ik een switch maken van veilig thuiskomen, naar een nieuw veilig thuis. Sinds gisteren ben ik de gelukkige eigenaar van een kleine pup. Een droom die uitkomt. Ik wil al heel lang graag een hond, maar er was altijd wel een reden waarom het niet kon. Vroeger thuis bij mijn ouders niet, op kamers in mijn studentenhuis/-tijd niet en toen ik alleen ging wonen in een studio kon er een kat komen, maar een hond behoorde niet tot de mogelijkheden. Tot vorig jaar. Precies een jaar geleden zijn mijn vriend en ik gaan samenwonen en de wederzijdse wens om een hond in huis te nemen was al snel duidelijk. Et voila! Gisteren hebben we een enorm lieve hond laten thuis komen op zijn nieuwe thuis. Nice to meet you: Hegi.