Jarig zijn, op de een of andere manier heb ik er niet zoveel mee. Natuurlijk houd ik ervan om cadeautjes, kaartjes, belletjes, appjes en FB berichten met felicitaties te krijgen (ook van mensen die ik bijna nooit meer spreek, many thanks!), maar het mooiste aan jarig zijn vind ik nog wel het moment om even terug te kijken. Te beseffen dat je weer een jaartje ouder mag worden en te beseffen dat de jaren die "achter" je liggen heel mooi waren.
Ik kan me nog goed mijn verjaardagen herinneren toen ik klein was. Mijn moeder die een nieuw jurkje voor mij (en voor mijn pop) had gemaakt van een stof ik zelf had mogen uitkiezen. Ik mocht altijd op zoek gaan naar het cadeau door het warm en koud spel en ik weet die keer nog goed dat ik een konijn cadeau kreeg. Het duurde even voor ik doorhad dat ik buiten moest zoeken en toen ik het hok zag staan was ik zo blij verrast dat ik onzeker vroeg: "Zit er ook iets in?". Als ik eraan terug denk krijg ik een glimlach op mijn gezicht en dat zegt genoeg.
Op een gegeven moment gaan verjaardagen over in "normale" dagen. Althans, zo voel ik het. Er waren verjaardagen die doordeweeks vielen, dus dan vierde je het in het weekend. Er waren verjaardagen dat ik overdag gewoon moest werken, waardoor ik me 's avonds pas echt jarig voelde. En er waren verjaardagen dat ik de avond voor mijn verjaardag op stap ging, zodat ik om 00.00u samen met vrienden (tot diep in de nacht) kon proosten, om vervolgens de halve (verjaar)dag in bed te liggen.
Ja, verjaardagen waren mooi, maar nog mooier waren de dagen en jaren tussen de verjaardagen. Wat een herinneringen. Dit weekend staat dan ook in het teken van het vieren van die herinneringen met alle lieve mensen om me heen. Weer een jaartje ouder mogen worden, steeds slimmer, dankbaarder en tevredener worden met alles wat je hebt opgebouwd, wat je hebt gekregen en wat je zelf hebt verdiend. Let's celebrate!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten