Een echte week off was het niet, maar het voelde wel zo. Mijn knie vroeg nog steeds om rust en zo gehoorzaam als ik ben, gaf ik hem die rust ook. Althans, een beetje. Ik liep wel drie keer deze week, in totaal 27km. Maar in een heel rustig tempo, en op geleide van de pijn...
Of beter gezegd, op geleide van de uitblijvende pijn. Vandaag liep ik een rondje van 10km en dat voelde goed. Ik genoot weer, ik dacht niet elke seconde aan mijn knie en ik had het gevoel dat ik weer écht kan/mag gaan trainen. Waar ik vorige week nog onrustig en gefrustreerd was, ben ik nu blij. Blij dat mijn blessure voorbij lijkt te zijn, en eigenlijk ook wel blij dat ik deze ervaring heb. Want als ik terug kijk, liep ik misschien wel wat te hard van stapel. Ik liep de ene na de andere lange duurloop en ik werd steeds enthousiaster. De ervaring(en) van de halve marathon voelde super en ik had het idee dat ik "makkelijk" nog wel verder kon. Niet dus. Een vervelende constatering, maar de afgelopen twee weken lieten me ook zien dat ik het rustig aan moet (blijven) doen. Ook al train ik voor een marathon. Ondanks dat de duur van de trainingen steeds langer worden, moet ik het rustig opbouwen. En als ik dat niet doe, protesteert mijn lichaam vanzelf. En inderdaad. Mijn dank aan mijn knie is groot voor de waarschuwing. Ik heb het begrepen.
Ik zag vandaag dat verschillende loopmaatjes voor de 25km gingen. En ik? Ik liep "maar" 10km. Voor mijn gevoel loop ik achter en moet ik een inhaalslag maken, maar gelukkig weet mijn verstand dat dat onzin is. Geen inhaalslag, rustig weer beginnen en mijn trainingsschema weer oppakken. Die 25km, die loop ik binnenkort, als mijn knie maar pijnloos blijft.
Nog 76 dagen tot de marathon!
Blijf op de hoogte van mijn voorbereiding op de Marathon van Rotterdam en volg mij via Twitter (@healthylifenl)
Geen opmerkingen :
Een reactie posten