Ladiesrun

Begin dit jaar ontstond het idee met een groep vriendinnen om aan de Ladiesrun mee te doen. Hoe we precies op dit idee kwamen, weet ik niet meer. Ik was toen druk in training voor de marathon en vond het geweldig dat vriendinnen ook wilden gaan hardlopen. Trainen voor de 10km, voor hun een hele uitdaging. Ik stuurde ze een trainingsschema toe, ik gaf ze advies en ik hoopte dat ze zelf de motivatie zouden vinden om echt te gaan trainen, want hoe makkelijk het ook klinkt, 10km loop je niet zomaar.

Afgelopen weken kwamen er regelmatig updates via onze groepsapp hoe de voorbereidingen gingen. Niet altijd even soepel, niet heel consequent, maar er werd af en toe getraind en de langere afstanden werden aangetikt. En aangezien ik mijn vriendinnen door en door ken, ze qua karakter al halverwege zijn, had ik er vertrouwen in dat dit ging lukken!

Gisteren was het zover. De Ladiesrun 2014 in Rotterdam.

Vroeger speelden we nog gezamenlijk in hetzelfde hockeyteam, nu wonen we allemaal verspreid door NL en kwamen we op eigen houtje naar Rotterdam. We hadden bij Beurs afgesproken en vanaf daar hebben we gezamenlijk de metro naar Ahoy gepakt. Alles deed me terugdenken aan de marathon: overal in de stad zie je hardlopers, sommige hebben al een medaille, sommige zijn zenuwachtig voor hetgeen nog komen gaat, je ervaart een geweldige sfeer, het voelt als een grote familie en iedereen gaat voor zijn eigen individuele (top)prestatie. Het enige wat anders was, waren de zenuwen. Ik had ze dit keer niet. Naar de marathon had ik weken toegeleefd, waren de zenuwen op de dag zelf enorm, maar nu voelde ik me heel erg relaxt. Mijn doel: mijn vriendinnen naar de finish coachen.

Een aantal vriendinnen gaven aan dat ze wilden proberen om onder het uur te finishen. Enthousiast als ik was, gaf ik aan dat dat zou moeten lukken. Ik wilde tot de 5km op 6min. per km lopen, om vervolgens langzaam aan te versnellen. Sommige vriendinnen wilde bij mij in de buurt blijven en sommige liepen op hun eigen tempo hun 10km.

Om 14.15u was de start. De sfeer was enorm goed! Overal roze, zenuwachtige, enthousiaste ladies. De nodige start-selfies werden gemaakt en toen was het tijd om te gaan. 10km, here we go! Uit ervaring wist ik dat je in het begin vaak ongemerkt te hard van start gaat. Dit keer was dat alleen anders. Een opstopping kan ik het niet noemen, maar het duurde heel lang, voordat we ons tempo konden vinden. Wat een drukte! Je kon opgeven in welk startvak je zou moeten staan (op tijd gebaseerd), maar volgens mij hadden vele vrouwen hier niet serieus naar gekeken. Langzaam en snel, alles stond door elkaar, waardoor het lange tijd duurde voordat we ons tempo konden vinden. Een kleine irritatie tot gevolg, maar het mocht de pret ook weer niet drukken. Ik genoot van het weer, het vele publiek, de sfeer en ik zag aan mijn vriendinnen hoe makkelijk ze liepen.

Langzaam aan vonden we ons tempo en haalden we (zigzaggend) meiden in. Telkens bij de drinkposten was het weer even een chaos, maar tussendoor was het leuk lopen. Ik kwam op plekken in Rotterdam waar ik nog niet eerder was geweest. En aangezien het heerlijk weer was, was er veel publiek langs het parcours, wat het altijd leuk maakt. Nogmaals, de sfeer was super!

Vanaf de 8km zag ik om me heen dat sommige het wat zwaarder kregen. Waar mijn vriendinnen gelukkig nog redelijk soepel liepen, zag ik dat andere meiden niet minder konden. Wat hun voorbereiding qua training was, weet ik natuurlijk niet, maar het deed me wel weer beseffen dat je 10km niet zomaar moet willen lopen. Dat gaat gewoon niet, althans, dat is gewoon niet slim. Maar goed, terugkomend op onze laatste km's. Naar de finish toe, kwam er steeds meer publiek te staan. Er stond op meerdere plekken muziek, wat je een exra kick gaf. Ik keek op mijn Garmin en zag dat we nog maar 1km te gaan hadden. "Nog 1km meiden, jullie gaan het halen, kom op, we gaan langzaam aan versnellen", en al coachend nam ik mijn vriendinnen mee. Op de een of andere manier kreeg ik zelf een boost aan energie. Ik voelde me fit, had totaal niet het idee dat ik al 10km had gelopen en versnelde heel makkelijk. Uiteindelijk was mijn eindtijd 56.29min. Geen PR, maar zo rustig en relaxt was ik nog niet eerder over een finish gekomen. En het belangrijkste, een aantal vriendinnen hebben onder het uur hun eerste 10km gelopen! Hun doel was gehaald en wat ben ik trots! En niet alleen op hun, ook op de andere, die er misschien iets langer over deden, maar wél de 10km finishten! Uiteindelijk maakt het niet uit wat voor tijd je loopt, het gaat om de prestatie.

Na de wedstrijd haalden we onze goodiebag en zijn we naar het terras gegaan om te proosten op onze prestatie. Meiden, het was een top dag en nogmaals, wat ben ik trots! En nu zonder grappen, in december de Bruggenloop?!