Het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk. Ik heb lange tijd in twijfel gezeten. Uit ervaring van mijn ouders weet ik dat je niet zomaar even een Marathon uit je benen schud. Er zijn ongetwijfeld mensen die dat doen, maar die lopen de weken erna verre van normaal. Een Marathon kan je (uit)lopen, als je traint. En training vergt energie & discipline & een bom aan motivatie & tijd...
Nou zit het met die eerste drie wel goed, maar tijd is vaak een beetje schaars mijn agenda. Ik ben nog al een bezig bijtje, en probeer mijn agenda vaak zo vol mogelijk te krijgen. Nee, laat ik het anders zeggen. Ik probeer het niet, mijn agenda is altijd vol. Werk, studie, Friends & Family. En vanaf nu wordt daar ook drie keer per week een training aan toegevoegd.
Die laatste toevoeging bezorgde mij wat twijfels. Heb ik die tijd wel? Maar aangezien het met mijn energie, discipline en motivatie wel goed zit, en ik afgelopen weken ook zonder problemen drie keer ben gaan hardlopen, vraag ik me af waar die twijfel vandaan komt. Gevalletje besluiteloosheid.
Dat besluit is nu genomen. Ik ga het doen! Er zullen ongetwijfeld momenten komen waarop ik denk, waar ben ik aan begonnen? Maar ik verwacht dat deze momenten keer op keer worden overspoeld met enthousiasme.
Daarom ook mijn quote gisteren: I'm not telling you it's going to be easy. I'm telling you it's going to be worth it! Daar ben ik zo van overtuigd!
The marathon is a competition between your will and your possibilities. - Jeff Galoway
Go for it! Het lopen van een marathon is zo ontzettend gaaf ..
BeantwoordenVerwijderen