Marathon van Rotterdam: Deel II

Voor mijn gevoel kan ik me het hele parcours nog in gedachten herinneren. Van de start tot de 10km, van de 10km tot het half-way point, van de 21km tot aan de 30km, en ook de laatste (zware) km's ga ik proberen in woorden te beschrijven. Een terugblik, voor mezelf en voor jullie.

Hoe verliep het stuk naar het half-way point van de marathon? Hoe voelde ik me op 21km?

Zoals ik in mijn vorige blog schreef, op de 10km pakte ik mijn eerste gelletje en dat zorgde ervoor dat ik een nieuwe boost aan energie kreeg. Nu had ik die nog niet echt nodig, want alles verliep tot dan toe vlekkeloos, maar ik kan me herinneren dat ik dat stuk wel wat saai vond. Ik wist dat er op dat punt weinig bekenden in het publiek zouden staan, dus ik focuste me vooral op mezelf. Rustig doorlopen & genieten.

Op het moment dat ik Slinge naderde, nam de hoeveelheid in publiek toe. Het is ongelofelijk hoeveel mensen er langs de kant staan om je aan te moedigen. Mensen klappen, juichen en schreeuwen je toe. Ik hoorde telkens "Kom op, Annemarie". Super lief, maar ik denk dat veel mensen in Rotterdam aan een bril moeten, want mijn naam is Annemieke. Maar super bedankt voor de aanmoediging.

Ik had afgesproken rechts te lopen, maar aangezien de metro op Slinge links aan kwam, konden "mijn fans" met geen mogelijkheid aan de rechterkant komen. Toch bleef ik rechts lopen, want heen en weer op het parcours voelde ook niet als een optie. Met het gevolg dat ik iedereen miste. Helaas, geen bekenden gezien, maar ik kom nog een keer op dit punt terug.
Ik liep door richting Zuidplein. Opeens zie ik daar mijn vriendinnen, op een plek waar ik ze niet had verwacht. Yes, het gaat goed! Ik gooi mijn armen in de lucht, zwaai en loop door. Even verder staat een oud vriendinnetje van de basis/middelbare school. Ondanks dat ze met een camera voor haar neus staat, ziet ze me en moedigt ze me aan. Zo lief! Ik lach, ik bedank haar en loop door. Wauw, wat is dit geweldig!

Langzaam aan nader ik Slinge weer. Ik merk het weer aan de hoeveelheid publiek. Ik kijk om me heen, op zoek naar bekenden, maar helaas. Misschien hebben ze hun plannen gewijzigd en staan ze op een ander punt? Ik heb geen idee, maar ik sta er ook niet te lang bij stil. Nu op naar het 21km-punt, dan zit ik alweer op de helft!

Net voor het 20km point slurp ik mijn tweede gelletje op. Ook deze keer viel die gelukkig goed. Probleem was alleen dat ik het zakje zo openscheurde, dat zowel mijn hand, als mijn halve gezicht onder de gel kwam te zitten. Gatver, want die zoete troep is een en al plakspul. Gelukkig kwam er al vrij snel een refreshment point met sponzen, zodat ik me enigszins weer "schoon" kon maken.

Het stuk naar het 21km-punt was voor mijn gevoel lang en saai. Op de een of andere manier had ik het idee dat ik nu snel richting de Erasmusbrug zou gaan, maar er was geen Erasmusbrug te zien. Waar is dat ding? Ik keek om me heen. Ik genoot wel van het publiek, maar ik was ook in gedachten bezig met het parcours. Nog even en ik zit op de helft. Maar dat "even" duurde best lang. Toch liep ik rustig door. Ik kon mijn tempo goed vasthouden, ik voelde me prima, dus waar zeur ik over. Et voila, het grote 21km-bord kwam dichterbij. Ik zit op de helft. Nu gaat het echt gebeuren!

Wordt vervolgd.